روستای درسجین با حفظ بافت سنتی و زیبایی منحصر به فرد و مردمانی با فرهنگ و کوشا ،یکی از دست نخورده ترین روستاها و جاذبه های گردشگری ابهر است.

موقعیت جغرافیایی روستای درسجین ابهر

این روستا که از توابع مرکزی شهر ابهر میباشد،از نظر موقعیت جغرافیایی در ۱۳ کیلومتری شرق این شهر قرار گرفته و حدود ۱۶۸۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع است.این منطقه کوهستانی با آب و هوای معتدل و جمعیت حدود ۶ هزار نفر میباشد.

وضعیت اهالی روستای درسجین

منبع درآمد مردم روستای درسجین از طریق کشاورزی(انگور،بادام و گردو-کشت دیم:گندم و جو) و دامداری و بخشی از آن نیز از طریق صنایع دستی (فرش و گلیم بافی) تامین میشود.

این روستا از قدمت تاریخی برخوردار است.مردمان آن به زبان پارسی سخن میگویند و احتمال آن وجود دارد که این روستا با توجه به تاریخچه شهرستان ابهر،و درگیری های مادها و پارسها از همان اقوام اولیه ایرانی باشند که زبان و آداب و رسوم خود را حفظ کرده اند.

در مورد زبان آنها هیچ شکی وجود ندارد که این زبان یکی از گویش های اصیل آریایی میباشد و با توجه به نزدیکی با شهرهای ترک نشین،تعدادی هم از کلمات ترکی در آن گنجانده شده است.

مردم روستای درسجین در ساخت خانه های خود از خشت خام،کاه گل و سنگ استفاده میکنند و از انواع چوب درختان جنگی برای سقف هایشان استفاده میکنند.

که البته چهار روستای دیگر هم با همین آداب و رسوم وجود دارد.

بافت این روستا با روستاهای یزد و اصفهان همخوانی دارد.

وضعیت آماری روستای درسجین ابهر

بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۲۰۹۹ نفر (۶۱۱خانوار) بوده است.

روستای درسجین از چهار طایفه اصلی و بزرگ عزیزخانی،قدیمی،رجبی و دودانگه تشکیل شده که هر کدام در گذشته دارای بزرگانی بودند که اداره ده بر عهده آنها بوده که حفر قنات برای استفاده عموم (که تا حدود سال ۱۳۸۵ تنها منبع آب آشامیدنی روستا به شمار میرفته) را میتوان نام برد.

در وسط روستا درسجین ابهر ،قسمت بالا میدانگاهی تقریبا بزرگ قرار دارد که به صورت مربع شکل می باشد.خانه ها که دو طبقه ای هستند به میدان مشرف بوده و از ایوان و نرده های آن گلدانهای شمعدانی به چشم میخوردند.

دور تا دور میدان سکو یا همان پیر نشین برای نشستن مردم ساخته اند.سکوی بزرگ وسط میدان به همراه درختان چنار و سرو به زیبایی این میدان افزوده است.اسم کوچه و خیابانهای این روستا بر حسب موقعیت، نشانه و یا شخصی که در آن محل معروف بوده،نامگذاری شده اند.

این میدان اصلی معمولا در طول روز برای استراحت افرادی که کار نیمه وقت دارند بسیار مناسب است،غروبهای خنک این میدان،مکانی برای همصحبتی اهالی این روستاست.
و صبح ها اهالی برای سپردن گاو و گوسفندان خود به چوپانان به این میدان می آیند.

مردها معمولا چند مدل کلاه به سر میگذارند که نمونه هایی از آنها: نمدی ، نخی ، دوردار ، شاپوری و نقابدار برای آفتاب و با کفشهای شب رو لاستیکی و چرمی خوب که هر کدام برای کار خاصی پوشیده میشوند.البته چکمه و پوتین هم در زمستان از اهمیت بالایی برخوردار است.

چند سالیست که از طرف بنیادمسکن کارهای اساسی جهت ساخت و ترمیم ظاهری روستا انجام گرفته و سعی بر این است که ظاهر و بافت سنتی روستا حفظ شود.نمای ساختمانها بصورت کاه گلی و کف پوش کوچه و خیابانها ی فرعی بصورت سنگی هستند.

از لحاظ ساخت سرویس بهداشتی،سالن غذاخوری، و محل استراحت مسافرین،هنوز هیچ اقدامی از سوی سازمان میراث فرهنگی صورت نگرفته است.

میانگین سنی مردمان روستا بسیار بالاست و بدلیل نزدیکی با شهر ابهر و نبود امکانات،اکثر اهالی به شهر ابهر کوچ کرده و یا جهت کار به این شهر رفته و شامگاه به روستا بازمیگردند.

بدلیل گذر راه روستاهای دیگر،این روستا میتواند به عنوان مرکز خرید آنها مبدل شود و از تردد روستاییان به شهر جهت تهیه مایحتاج جلوگیری کرد.