به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری صبح ابهر ؛ شاه‌حسین‌گویان نوعی مراسم مذهبی است که در ایام ماه محرم در بیش‌تر نقاط استان زنجان و به‌طور گسترده در شریف آباد ابهر برگزار می‌شود. مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر (شاه حسین گویان) از چند روز مانده به ماه محرم تا دهمین روز از همین ماه و ظهر عاشورا ادامه می‌یابد.
در زبان ترکی ، مردم به این مراسم «شاخسِی» می‌گویند که کوتاه‌شدهٔ واژهٔ «شاه حسین» است.
شیوه اجرای مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر :
شاخسی (شاه حسین) در اصل یک رقص و رژه نظامی است.
در مراسم مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر (شاه حسین گویان)، عزاداران نوعی چوب مخصوص این نوع عزاداری (که قبلا از قمه یا شمشیر استفاده می شد) را از زمین تا فرق سر خود حرکت می‌دهند و وقتی که چوب به زمین نزدیک می‌شود، همگی با صدای بلند ندای «شاخسی» (شاه حسین) و زمانی که چوب به سرشان نزدیک می‌شود، همگی با صدای بلند ندای «واخسی» (وای حسین) سرمی‌دهند.
این حرکت به نشانهٔ جنگ یاران حسین بن علی با یاران یزید بن معاویه در صحرای کربلا است.
همچنین عزاداران در حین عزاداری، دست خود را بر پشت یک‌دیگر قرار می‌دهند و با این حرکت خود، اتحاد و انسجامشان را نشان می‌دهند. عده‌ای این مراسم را به سبک سنتی انجام می‌دهند و از هیچ‌گونه ابزار آلات جدیدی که در سال‌های اخیر در مراسم شاه‌حسین‌گویان دخیل شده‌است، استفاده نمی نماین.
تبدیل قمه‌ها به چوب در مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر
این نوع عزاداری در تبریز از زمان صفویه آغاز شده است که در ابتدا عزاداران با شمشیر به عزاداری می‌پرداختند و مدتی هم قمه به دست گرفتند که انحرافاتی در این عزاداری سنتی ایجاد شد اما این روزها عزاداران در رژه «شاه حسین گوی» چوب به دست می‌گیرند.
«رژه «شاه حسین گوی» برای اعلام آمادگی عزاداران برای کمک و یاری به امام حسین (ع) است. در ابتدا عزاداران شمشیر به دست می‌گرفتند و بعد از مدتی قمه شد که موجب شد قمه‌زنی در ملأعام متداول شود که انحرافات و مشکلات بسیاری داشت.
بعد از انقلاب اسلامی قمه از این مراسم کنار گذاشته شد و عزاداران چوب به دست گرفتند.»
مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر (شاه حسین گویان) در ایام محرم هر شب برگزار می گردد و علاقمندان زیادی از اقصی نقاط کشور و استان زنجان در این مراسم شرکت می نمایند
نوحه مشهور «شاه حسین، وای حسین» …
نوحه‌های سنتی هم در مراسم شاخسی در شریف آباد ابهر خوانده می‌شود که ذکر غالب آن همان نوحه مشهور «شاه حسین، وای حسین» است که به مرور به «شاخسی واخسی» تبدیل شده است که به همان معناست.
«نوحه‌های ترکی و فارسی مختلف دیگری هم خوانده می‌شود که همگی دارای سبک و ریتم شاه حسین وای حسین هستند. البته برخی از مداحان نوحه‌های جدیدی را هم در همین قالب رژه می‌خوانند.»
